Na 18 jaar in het theater was het even genoeg. De koek was zogezegd op en het leven gaf nieuwe hoofdstukken die eerste verkend moesten worden. Plus er was die kriebel. Die kriebel van het schrijven van een boek. Eerst leek de kriebel een kookboek te willen gaan worden, dat bleek bij nader inzien toch niet het geval. Het bleek wel het recept naar het boek zoals dat nu geschreven wordt. Een boek over mij.
Boeken schrijven is nogal een kunst. Iets waar ik nooit lichtzinnig over nagedacht heb en waarvoor ik schrijvers altijd dankbaar ben geweest dat zij het klusje op zich namen. Met zo'n boek over jezelf ontkom je er niet aan nogal geconfronteerd te worden en in mijn geval ook om mezelf soms nogal arrogant te vinden dat ik het allemaal op wil schrijven in de vorm van een boek, waar je anderen mee lastig kan gaan vallen. En wat ook blijkt, wanneer je zo lang je best gedaan hebt anderen te laten floreren is het best een stap dat zelf eens te gaan doen. Ik had het ook in een dagboek kunnen schrijven, maar ik ben niet zeker of zoiets ook mag als het met terugwerkende kracht is. Ik haat dagboeken een beetje. Ik had en heb er de discipline niet voor en ik vond de sloten die ze er op maakten nogal van het aanfluitende soort. Niet echt een slot wat uitroept "probeer mij niet open te maken ik ben enorm goed afgesloten, kijk maar naar mijn solide slot!".
Hoe dan ook, het is aan de gang. Dat schrijven en mogelijk floreren. Op sommige dagen is het tamelijk heerlijk. Er zijn ook dagen bij dat je best zou willen maar er ondanks die wil toch heel weinig uitkomt. En er zijn dagen dat je gewoon ronduit geen zin hebt. Gelukkig zijn er ook mensen die enorm aanmoedigen en dingen zeggen met 'trots' en 'terecht' en 'no way back'. In de eerste plaats wordt dat gedaan door mijn eigen mens. De leukste en de liefste. Tevens nogal ernstig goed in schrijven. En goed in tips geven en voorbeelden en uitdagingen en het met zich meebrengen van andere schrijvende types. Types die bereid zijn met je mee te lezen en over het gelezene constructieve dingen te zeggen. Er zijn mensen die masterclasses geven over schrijven. Mensen die boeken schreven over schrijven. Allemaal hebben ze iets gemeen (naast dus schrijver zijn): oefenen, iedere dag, routine, inzoemen, rustig aan, zintuiglijk schrijven. Omdat ik wil dat het slaagt, dat boek. Omdat het boek niet iedere dag zin heeft om geschreven te worden. Besloot ik én naar hen te luisteren én mijn oude hobby weer op te pakken. Korte stukjes schrijven. Ik deed dat hier al, veelal over koken, ik bleek het in 2015 ook al gestart te zijn in de vorm van mijn eigen peuselhappies (koken is en blijft een thema... een peuselhappie is een klein snackje in het Afrikaans).
Dus vanaf nu zal ik hier weer zo nu en dan een stukje plaatsen. Niet elke dag, niet ieder geschreven stukje kan het aan of is het waard gelezen te worden. Een selectie dus van de oefeningen en wat uit de oude doos. Totdat het boek er is. En wie weet wat daarna.
Comments