Wij lezen hier thuis de Volkskrant. Bij deze krant komt op zaterdag het Volkskrant Magazine. Bij het gemiddelde huishouden zal dit magazine ook daadwerkelijk op zaterdag door de bus glijden. Zo niet bij ons. Bij ons komt het magazine van zaterdag altijd op vrijdag. De eerste keer dat dat gebeurde dacht ik nog ‘foutje, kan gebeuren, mal maar kan gebeuren’. De tweede keer vond ik het een wat stomme fout worden en bij de derde keer zei ik tegen mijn mens ‘hier moeten we iets van zeggen!’ Waarop hij me vertelde dat het al jaren zo was en dat het toch ook niet erg is. Het is beter dat iets een dag te vroeg wordt bezorgd dan helemaal niet. Goed punt, waar deed ik moeilijk over? Nou: het is een zaterdag magazine, als je dat op vrijdag krijgt dan wil je dat ook direct lezen. Je was er op aan het wachten, het is het teken dat het weekend is begonnen. Hop sla open dat blad.
Ik sliep vandaag slecht, soms heb je dat, geen erg. Ik bleef dus iets langer liggen en stond pas op toen het overbuurmeisje met haar hartverscheurende wenen mij zo ontstemde dat ik toch maar naar beneden stiefelde alwaar de krant en de koffie op mij wachtten. Ik schonk de koffie in, liep naar de krant. HET MAGZINE LAG ER. Nu waren er echt dingen fout aan het gaan. Nu was het pas donderdag en was het zaterdag magazine er al. Dit was foute boel. Voor de dubbele check liep ik toch nog even naar boven naar mijn mens en confronteerde hem met de dag van de week. Vrijdag. Nee geen donderdag. Vrijdag. Het magazine was er dus precies op de goede dag. Maar donderdag was kwijt.
Gisteravond, donderdag blijkbaar, gingen we nog even een ijs halen bij de ijssalon hier vlakbij. Het lekkerste schepijs verkopen ze hier -zomers dan, in de winter verkopen ze oliebollen, als je van oliebollen houdt, de lekkerste – sinds vorig jaar staan er bij de ingang van de salon touchscreens, voor als het druk is. Het was druk. Ondanks onze haat jegens deze dingen en vooral ondanks onze haat voor deze apparaten die alle charme van een kleine ijssalons wegnemen: wat is je tijdswinst? wat met het gezellige babbeltje met de ijsverkoper? wat met de sociale omgangsvormen? Weg!
Ondanks dat alles stapten we toch resoluut op het apparaat af. Het ging direct al mis. We probeerden het nog een keer. Weer mis. Nog een keer. Mis. Inmiddels bleken we een slagroomwafel met drie bollen aardbei- en smurfenijs te bestellen, iets wat wij nooit zouden doen, waar we van gruwelen en wat we ook zeker niet aan het apparaat hadden doorgegeven. Zonder overleg drukten we tegelijk op het grote kruis in de rechter bovenhoek en liepen weg. Geen ijs. Nooit meer ijs bij die salon. Oliebollen zeer waarschijnlijk ook niet meer.
Waarom nu dit onplezierige voorval hier te berde brengen en herleven? Waarschijnlijk hebben we dus op dat masjien donderdag gewist. Dat kan de enige uitleg zijn waarom het zaterdag magazine op donderdag bezorgd werd terwijl het vrijdag blijkt te zijn.
コメント