Een tijd lang schreef ik op deze website ook blogjes. Soms over eten, soms met recepten, soms over andere dingen die dan toch ook weer een beetje raken aan eten. Er kwam wat de klad in, in dat schrijven. Ik geef daar vooral Corona de schuld van, die gooide klad in veel. Maar nu dacht ik ineens 'waarom schrijf ik eigenlijk niet meer?' Het schrijven is namelijk best leuk, of het goed is doet er niet perse heel veel toe -hoewel slecht schrijven zonde van ieders tijd zou zijn-. Dus, ik ga weer een poging wagen. En als jullie me er nou niet op aankijken als het niet met de regelmaat van de klok gebeurt, maar komt wanneer het komt. Dan is het voor iedereen leuk, nou ja wanneer je de blogjes ook leuk vindt. Zo niet kun je er natuurlijk altijd voor kiezen ze niet te lezen, dat is veruit de makkelijkste oplossing. Net als dat het een keuze is mij niet direct op mijn taalgebruik te pakken, zo weet ik nu ineens namelijk niet meer of opnieuw of overnieuw de juiste was. Maar goed jullie zullen me wel begrijpen. Ik denk dat mijn eerste nieuwe blogje, we beschouwen dit schrijfsel als een update, over een boek gaat dat ik net las. Het mooiste in tijden. Het gaat niet over eten. Het gaat over mijn andere liefde, muziek. Het gaat over muziek en platen en woorden over die muziek en over stilte en hoe het is de liefde voor muziek weer te vinden wanneer je die zelf niet meer kunt maken. Het is zo prachtig dat ik wilde dat ik het nog niet las zodat ik het weer opnieuw voor de eerste keer zou kunnen lezen.
