Na honderdduizend jaar ging ik eindelijk weer eens op vakantie. En daarvoor moest natuurlijk nieuwe literatuur aangeschaft worden, dus vroeg ik om tips. Een vriend kwam met het boek 'De Platenzaak'. Bij het lezen van het boek had hij aan mij moeten denken. We delen allebei een enorme passie voor muziek. We kunnen er uren over praten. Of nee, nou, ik wil altijd graag dat hij er uren over praat en dat ik daar dan naar mag luisteren, omdat zijn woorden de muziek zo goed vangen. Daar gaat het boek over, voor mij dan, over het vangen van muziek in woorden en in stilte. Want muziek is ook stilte.
"Muziek komt voort uit stilte en gaat aan het einde daar weer in terug. Het is een reis, begrijp je?" (...) Omdat de wereld verandert terwijl je luistert. Het is als verliefd worden. Alleen wordt niemand gekwetst"
Het boek beschrijft en omschrijft muziekstukken zoals ze klinken in mijn hoofd, zoals ik eten proef in mijn hoofd wanneer ik er over denk of vertel. Niet veel mensen kunnen het, noten vatten in woorden. Niet veel mensen ook kunnen noten horen als woorden. Voor mij is muziek bijna altijd een verhaal, een vertelling. Net zoals eten een vertelling kan zijn of worden. Zoals een herinnering die ineens op kan komen zodra je de muziek die bij die herinnering hoort hoort. Zodra je dat ene koekje eet dat hoort bij het verhaal. Ik moest keihard lachen om het boek en ook huilen en zuchten. Het is een van de mooiste boeken die ik in lange tijd las.
