Al een tijdje heb ik er een nieuwe familie bij, De Nieuwe Boerenfamilie: "De Nieuwe Boerenfamilie is hét platform dat innovatie in de Nederlandse landbouw aanjaagt, door samenwerking tussen boeren en niet-boeren te stimuleren. Want verandering komt niet van de boer alleen - voedsel is van ons allemaal. Daarom gaan we samen slimmer boeren." Ik plaatste er zelf als niet boer een oproep via de matchmaker. Ik was op zoek naar...samenwerking, wat voor soort wist ik zelf ook nog niet helemaal. Via die oproep ben ik uiteindelijk niet bij een familielid terecht gekomen, wel bij degene die de meelezer/ klankbord/ goeroe/ geef het beestje een naampje, van mijn boek is en daar ben ik ook enorm blij mee!
Toen de Corona crisis uitbrak verzon de familie wat nieuws om toch met elkaar in contact te blijven, een hangout. Omdat ik benieuwd was, me weer nuttig wilde voelen, nieuwe inspiratie zocht, besloot ik mee te gaan hangen. Het was fijn met mensen in gesprek te raken, er werden interessante dingen besproken. Goed om te horen van boeren hoe zij nu omgaan met dit hele virus gebeuren en wat het doet voor en met hun bedrijf. Plus, en dat was echt een dikke bonus, ik vond er mijn match!
Sander Veldhorst studeerde werktuigbouwkunde en werkt als productingenieur. Hij wil het akkerbedrijf van zijn ouders overnemen, maar dan wel op zijn eigen manier. Inmiddels heeft hij als test een klein agroforest systeem aangelegd met lanen bomen met daartussen 1-jarige gewassen. Deze producten wil hij, na dit jaar nu is alles nog in aanwas, bij locale ondernemers gaan verkopen. Hij vroeg mij of ik zou willen kijken of ik recepten zou kunnen verzinnen bij dat wat er nu al staat of nog geplant gaat worden. En of ik nog aanvullingen zou weten.
(Eigenlijk vroeg hij "was jij nou die van de koelkastrecepten?" maar dit was wel de uiteindelijke uitkomst)
En of ik dat wilde! dit is denk ik het soort match waar ik op zat te wachten. Het idee wat Sander heeft spreekt mij enorm aan en sluit ook aan bij wat ik voor ogen heb. Mooie producten creëren en deze laten zien. Zoveel mensen weten niet meer hoe hun groenten groeien, of waar ze vandaan komen (in de supermarkten negen van de tien keer jammer genoeg niet uit Nederland). Laat staan dat ze weten hoe ze proeven. Nu moet ik toegeven dat ik zelf ook niet weet hoe een mispel smaakt, ik kan me er in mijn hoofd wel een voorstelling van maken naar wat ik over deze kleine rotte appel gelezen heb, maar juist dat maakt het nog leuker!
Voordat een bos een bos is gaan er wel wat jaren overheen. Gelukkig, want dat geeft ons de tijd om onze droom verder uit te werken. Om te bedenken wie of wat onze doelgroep is, waar we willen zijn over tien jaar. Al dat soort dingen. Het levert nu in ieder geval bakken aan energie op en dus een toffe match!
Stay tuned voor het vervolg van dit bossprookje dat werkelijkheid gaat worden!
foto: Sander Veldhorst